Nasze ¿ycie sk³ada siê z konieczno¶ci podejmowania ró¿nych decyzji, mniej czy bardziej maj±cych na nie wp³yw. Czasami b³êdnych ale w ostateczno¶ci wp³ywaj±cych na nasze lepsze poznanie samych siebie. Staram siê nie spogl±daæ wstecz, nie zastanawiaæ nad pora¿kami, jednak zawsze, gdy stajê przed konieczno¶ci± podjêcia jakiej¶ nowej decyzji, mam przed oczyma wspomnienia podobnych sytuacji. Straci³am ostatnio kogo¶ bardzo mi bliskiego, na sam± my¶l o tym, przepe³nia mnie ogromny ¿al, próbujê za wszelk± cenê uciec od przykrych my¶li. Wiem, ¿e moje zachowanie niczego nie zmieni, przecie¿ nie mo¿na uciec od tego co ju¿ siê sta³o. Nieporozumienia potrafi± zniszczyæ wszystko co warto¶ciowe, ulegaj±c emocjom, pope³niamy b³êdy ¶lepo wierz±c swym odczuciom. Czasami zdarza siê, ¿e nie mamy ju¿ odwrotu, nie mo¿emy niczego cofn±æ, same s³owa nie maj± mocy sprawczej, nie stanie siê cud, nikt nie cofnie dla nas czasu. Nikt nie us³yszy naszego krzyku: NIE! Zostajemy sami, czekaj±c na zapomnienie...