duska90

[duska90]

„NIEDÂŹWIEDZIE BUTY”
Wanda GrodzieĂąska

Raz niedŸwiedŸ rykn¹³ zbola³ym g³osem:
- I có¿ mi z futra, gdy stopy bose?
Tak siĂŞ zatroskaÂł o swoje piĂŞty,
¯e zacz¹³ szarpaÌ ¿elazne prêty,
A potem z klatki wysun¹³ ³apê
I zwiedzajÂących prosiÂł o datek,
Aby uzbieraĂŚ choĂŚ dwieÂście zÂłotych
I kupiĂŚ sobie zimowe boty.
Nikt nie rozumiaÂł mowy niedÂźwiedziej,
Lecz pewien szewczyk pomĂłgÂł mu w biedzie.
By³ to, jak mówi¹ szewczyk-w³óczykij,
Co znaÂł na Âświecie wszystkie jĂŞzyki...
PobiegÂł do domu i wnet misiowi
PrzyniĂłsÂł dwie pary butĂłw skĂłrkowych.
MiÂś wÂłoÂżyÂł buty i aÂż z radoÂści
Zaraz do siebie zaprosiÂł goÂści.
IdÂą sÂąsiedzi, prezenty niosÂą.
A niedÂźwiedÂź? NiedÂźwiedÂź znĂłw chodzi boso!
- Gzie twoje buty? – pytajÂą wokó³.
A miÂś ociera ÂłapÂą ÂłzĂŞ w oku:
- Ach, zapachniaÂły tak piĂŞknie sadÂłem,
ÂŻe je na obiad niechcÂący zjadÂłem...

„STARY, ZIELONY MIÂŚ”




Zbych ma misia.
Ooo, od dawna, nie od dziÂś, jest u Zbycha juÂż ten miÂś. Ten misio jest taki stary, Âże we wszystkich szwach ma szpary, z tych szpar prĂłszÂą siĂŞ trociny; grzbiet i pyszczek ma wytarty, MiÂś po prostu – nic nie warty! No, a jeszcze oprĂłcz tego jest koloru zielonego!
- Co? Kto sÂłyszaÂł? MiÂś zielony – to po prostu Âśmiech szalony!
Dlaczego miÂś byÂł zielony, o tym nikt nie wiedziaÂł. Zbych nikomu nie powiedziaÂł. Ale wam, JeÂżeli chcecie – powiemy w wielkim sekrecie.
Kiedy mamusia ze Zbyszkiem przyjechaÂła do Warszawy, Zbyszek nic a nic nie miaÂł wtedy do zabawy. I mamusia dla Zbysia uszyÂła Âśmiesznego misia z tego zielonego pluszu, co go kawaÂłek od starego fotelika zostaÂło.
I tak Âżyli ZbyÂś i miÂś w tej przyjaÂźni aÂż do dziÂś.
AÂż tu dzisiaj wielkie ÂświĂŞto! Urodziny dziÂś Zbigniewa. Dostanie on w podarku coÂś, czego siĂŞ nie spodziewa!
ZbudziÂł siĂŞ Zbyszek o Âświcie, przy ³ó¿eczku jest stoliczek – bielusieĂąki i przybrany w narcyzy i tulipany. Na stoliczku – patrzy ZbyÂś, siedzi Âśliczny, nowy miÂś. Od Âłapeczek aÂż do uszu calutki z biaÂłego pluszu, oczy lÂśniÂące, mina harda, zÂłoty dzwonek i kokarda.
Bierze misia Zbych nieÂśmiaÂło. MiÂś to piĂŞkny jakich maÂło!
BiegnÂą siostry, mama, tata:
- ÂŻyj nam, Zbysiu, dÂługie lata!
Kasia woÂła:
- JuÂż od dzisiaj bĂŞdziesz miaÂł nowego misia!
Bawi³y siê dzieci œlicznie nowym misiem do wieczora. By³o mi³o i weso³o, a¿ spaÌ przysz³a pora. Trzeba iœÌ do ³ó¿ka. Uœciska³a mama Zbysia, po³o¿y³a przy nim misia, wysz³a na paluszkach.
SpoglÂąda Zbych na misia – ten siĂŞ rozparÂł z minÂą hardÂą, z zÂłotym dzwonkiem i kokardÂą, nastawiÂł pluszowe uszy, oczy w sufit wybaÂłuszyÂł.
Wyjrza³ Zbych z ³ó¿eczka, a tam siedzi w k¹t wtulony jego miœ zielony, zabiedzony nieboraczek, nos wpar³ w ziemiê, pewno p³acze.
SkoczyÂł Zbych, nie myÂślÂąc wiele:
- ChodÂź, my starzy przyjaciele!
Kiedy mamusia zajrzaÂła do dzieci – nowy, wspaniaÂły miÂś spaÂł na taborecie, a do Zbyszka przytulony chrapaÂł stary miÂś zielony!

[duska90]

Adam Mickiewicz

„PRZYJACIELE”


Nie masz teraz prawdziwej przyjaÂźni na Âświecie;
Ostatni znam jej przykÂład w OszmiaĂąskim powiecie.
Tam ÂżyÂł Mieszek, kum Mieszka Leszek,
Z tych, co to: gdzie ty, tam ja – co moje, to twoje.
MĂłwiono o nich, Âże gdy znaleÂźli orzeszek,
Ziarnko dzielili na dwoje;
SÂłowem, tacy przyjaciele,
Jakich i wtenczas liczono niewiele.
RzekÂłbyÂś: DwĂłj duch w jednym ciele.
O tej swojej przyjaÂźni raz w cieniu dÂąbrowy
Kiedy gadali, ³¹cz¹c swoje czu³e mowy
Do kukaĂą zozul i krakaĂą gawronich –
AliĂŚ ryknĂŞÂło raptem cos koÂło nich.

Leszek na dÂąb; nuÂż po pniu skakaĂŚ jak dziĂŞcioÂłek.
Mieszek tej sztuki nie umie,
Tylko wyciÂąga z doÂłu rĂŞce: „Kumie!”
Kum juÂż wylazÂł na wierzchoÂłek.
Ledwie Mieszkowi byÂł czas zmruÂżyĂŚ oczy,
Zbladn¹Ì, paœÌ na twarz: a ju¿ niedŸwiedŸ kroczy.
Trafia na ciaÂło, maca: jak trup leÂży;
WÂącha: a z tego zapachu,
KtĂłry mĂłgÂł byĂŚ skutkiem strachu,
Wnosi, Âże nieboszczyk i Âże nie ÂświeÂży.

WiĂŞc mruknÂąwszy ze wzgardÂą odwraca siĂŞ w knieje,
Bo niedÂźwiedÂź Litwin miÂąs nieÂświeÂżych nie je.
DopieroÂż Mieszek odÂżyÂł... „ByÂło z tobÂą krucho! –
WoÂła kum – szczĂŞÂście, Mieszku, Âże ciĂŞ nie zadrapaÂł!
Ale co on tak dÂługo tam nad tobÂą sapaÂł,
Jak gdyby coÂś miaÂł powiadaĂŚ na ucho?”
„PowiedziaÂł mi – rzekÂł Mieszek – przysÂłowie niedÂźwiedzie:
ÂŻe prawdziwych przyjació³ poznajemy w biedzie”.

[duska90]

Maria Czerkawska
„NIE OBEJDZIE SIÊ BEZ MISIA”
Bury misio jest ciekawy
i roboty, i zabawy.
Gdzie siĂŞ tylko ruszy Krysia,
Nie obejdzie siĂŞ bez misia.

Przy Âśniadaniu, przy obiedzie
miÂś hyc! – juÂż na stole siedzi.
Ciekawie nadstawia uszka
i zaglÂąda do garnuszka.

Chce na oknie kozÂły fikaĂŚ,
drzwi otwieraĂŚ i zamykaĂŚ,
chce w kuchence gaz zapalaĂŚ,
ale Krysia nie pozwala..

W parku zawsze pierwszy pĂŞdzi
do wiewiĂłrek, do ÂłabĂŞdzi.
Gdzie siĂŞ tylko ruszy Krysia,
nie obejdzie siĂŞ bez misia.

[@Âżmijka]

SPOTKAÆ W ZIMIE MISIA???

Misiu skÂąd ta smutna mina.
HO HO HO zima sroga miodku nie mam.
PrzecieÂż misie ÂśpiÂą juÂż dzisiaj.
Tak tak ÂśpiÂą a ja nie mogĂŞ
bo Âśni mi siĂŞ miodek mniam mniam miodek.
Wiesz misiu ja miodku dwa sÂłoiki mam
i jeden tobie z chĂŞciÂą dam!!!.
Monika Prymowicz

[delfinka]

POÂŻEGNANIE Z MISIEM”
Nie pÂłacz, misiu, gÂłowa w gĂłrĂŞ,
Raz dwa chustkÂą otrzyj Âłezki,
Bo zamoczysz futro bure
I fartuszek swĂłj niebieski.

Dzisiaj czasu mam niewiele,
Bo piszê kó³ka w zeszycie,
Lecz przyrzekam, Âże w niedzielĂŞ
WynagrodzĂŞ ciĂŞ sowicie.

CzarnÂą kredkÂą po papierze
BĂŞdĂŞ w Âłapce twej wodziÂła...
Wtedy sam mi przyznasz szczerze,
ÂŻe nauka to rzecz miÂła.

A gdy poznasz juÂż literki,
Laski, kó³ka zakrêtasy,
ChoĂŚ ÂżeÂś grubas i Âśpioch wielki,
W teczce wezmĂŞ ciĂŞ do klasy.

[@Âżmijka]

Piosenka o misiu

MiÂś ma w oczach szklane kulki, po to misiem jest,
Âżeby byÂło kogo tuliĂŚ, kiedy pada deszcz.
MiÂś ma uszy do targania, po to misiem jest,
Âżeby mieĂŚ coÂś do kochania i wytarcia Âłez.

MiÂś ma Âłapy bardzo miĂŞkkie, po to misiem jest,
Âżeby trzymaĂŚ go za rĂŞkĂŞ, kiedy tylko chcesz.
MiÂś ma wszystko, czego trzeba, Âżeby misiem byĂŚ,
by do ³ó¿ka go zabieraÌ, ¿eby o nim œniÌ.
autor nieznany

[delfinka]

~ Dwa misie ~

ByÂły sobie misie dwa
Wesolutkie Âże ha ha
W gÂłowie miaÂły tylko psoty
Wymyœla³y wci¹¿ g³upoty.


Dnia pewnego wczeÂśnie z rana
WpadÂły w bÂłoto po kolana
bowiem w nocy tak padaÂło
Âże siĂŞ bÂłota uzbieraÂło.



Innym razem dla zabawy
PopisaÂły szkolne Âławy
AÂż krzyczaÂła na nich pani
ÂŻe posprzÂątaĂŚ muszÂą sami.


Tak broiÂły dnia kaÂżdego
Wszyscy mieli doœÌ ju¿ tego
I zmĂłwili siĂŞ dla draki
WymyÂślili kawaÂł taki.


Kiedy misie smacznie spaÂły
ZaplÂątali im sandaÂły
I gdy rano szybko wstaÂły
Zaraz siĂŞ poprzewracaÂły.


MoraÂł z tego jest o taki
ÂŻe nie psoĂŚcie nam dzieciaki
Bo nie wszyscy lubiÂą Âżarty
Jak siĂŞ nudzisz pograj w karty.


Albo ksi¹¿kê weŸ do rêki
Z przyjacielem zagraj w bierki
MoÂżesz takÂże dla zabawy
ZagraĂŚ w klasy bez obawy.

Ocean



 

[Pan M]

Dziêkujê za za³o¿enie takowego w¹tku, szczerze mówi¹c, to trudno znaleŸÌ forum ³¹cz¹ce powa¿ne tematy i te l¿ejsze.
DziĂŞki Twojemu wÂątkowi owe forum nabiera ciepÂła i ludzkiej twarzy, no moÂże misiowej
Wierszyk o misiu i Krysi tak mi siê spodoba³, ¿e skopiowa³em go sobie do Word'a i zabra³em do domu, a czytaj¹c ten o Zbychu prawie ³za zakrêci³a mi siê w oku ze wspó³czucia dla zielonego...
DuÂży ze mnie facet, a czasem sie wzruszam
Mam teraz skÂąd braĂŚ wierszyki dla synka, jeszcze raz dziĂŞkujĂŞ DuÂśko90.

[duska90]

Nie ma za co Panie M, to jest dla mnie przyjemnoœÌ...

[duska90]

„KOÂŁYSANKA”
Misiu, czas ju¿ iœÌ do ³ó¿ka,
tu twĂłj kocyk, tu poduszka.
PoÂściel masz zmienionÂą dziÂś.
A czy umyÂł siĂŞ juÂż MiÂś?
Nie – bo widzĂŞ czarne chrapki
i okropnie brudne Âłapki.
ÂŻal mi ciebie z caÂłej duszy,
ale musisz umyĂŚ uszy
chrapki, Âłapki oraz szyjĂŞ.
KaÂżdy grzeczny MiÂś siĂŞ myje!
Oto gÂąbka, mydÂło, woda,
ÂświeÂży rĂŞcznik zaraz podam.
CzystoœÌ, Misiu, nie igraszki!
A czy zjadÂłeÂś talerz kaszki? –
bo gdy jeœÌ nie zechcesz za nic,
przyÂśniÂą ci siĂŞ dwaj Cyganie...

[@Âżmijka]

Znam ró¿ne Misie
Misie leniwe…
Misie pracowite…
Misie z duÂżymi brzuszkami…
Misie z maÂłymi brzuszkami…
Misie dobre i niedobre…
Znam teÂż takiego ktĂłry czyta ten wierszyk
i jest najwspanialszym Misiem…
Za takiego Misia warto oddaĂŚ Swoje Serduszko

[@Âżmijka]

[duska90]

[duska90]

Gdyby tak moÂżna byÂło
Serce ka¿dego cz³owieka wyj¹Ì
OtworzyĂŚ, popatrzeĂŚ i znowu ukryĂŚ go w ciele
Wtedy wiedziaÂłbyÂś dobrze
Kto wrogiem, a kto przyjacielem.

[duska90]

Przyjaciele sÂą jak ciche anioÂły,
ktĂłre podnoszÂą nas
kiedy nasze skrzydÂła zapomniaÂły jak lataĂŚ