duska90

[dorka699]

Moje zwykÂłe marzenie

ÂŚniĂŞ czĂŞsto - przejmujÂąco, dziwnie - o nieznanej
Kobiecie. Ja jÂą kocham i kocha mnie ona.
Nigdy caÂłkiem ta sama, ni caÂłkiem zmieniona,
Kocha mnie i pojmuje, i goi me rany.

Bo ona mnie pojmuje! Serca mego Âściany
Dla niej jednej przezrocze, zagadki zasÂłona
Dla niej jednej opada! Gdy skroĂą ma spocona,
Ona jedna jÂą chÂłodzi rosÂą Âłzy wylanej.

Krucze, lniane czy zÂłote sÂą jej wÂłosy wiotkie?
Nie wiem. ImiĂŞ? PamiĂŞtam, Âże dÂźwiĂŞczne i sÂłodkie,
Jak imiona najdroÂższych wygnaĂącĂłw Âżywota.

Spojrzenie jej podobne posÂągĂłw spojrzeniu,
A gÂłosu dalekiego, cichego pieszczota
Ma dÂźwiĂŞk gÂłosĂłw kochanych, zmilkÂłych w grobĂłw cieniu
Paul Verlaine

[dorka699]

* * *

Zanim, ranna gwiazdo blada,
Z lazurowych zejdziesz ³¹k
- W czÂąbrach stada
PrzepiĂłrczane dzwoniÂą w krÂąg -

ZwróÌ ku piewcy, który oczy
Ma miÂłosnych peÂłne ÂśnieĂą
- W nieb roztoczy
JuÂż skowronek wita dzieĂą -

ZwróÌ spojrzenie, co w jasnoœci
JuÂż siĂŞ topi rannych zĂłrz;
- O radoÂści
Poœród ³anu z³otych zbó¿! -

Potem myÂślÂą zaÂświeĂŚ mojÂą
W dali tam - och, w dali, tak!
- Rosy stojÂą
Na ÂźdÂźbÂłach sian, diamentĂłw szlak -

W sÂłodkie sny, pieszczÂące miĂŞkko
Dró¿kê m¹, co jeszcze œpi...
PrĂŞdko, prĂŞdko,
Bo juÂż oto sÂłoĂące lÂśni.

[dorka699]

* * *

BiaÂły sierp wÂąski
WzeszedÂł nad bĂłr;
Z kazdej ga³¹zki
ÂŚwiergotĂłw chĂłr
PÂłynie gĂŞstwinÂą...

O, ma dziewczyno!

Stawu tajemne
Lustro bez dna
Odbija ciemne
Wierzb sennych tÂła,
Gdzie wiatr wspomina...

MarzeĂą godzina.

Ogromna, tkliwa
CichoœÌ i mir
Z szafirĂłw spÂływa,
Z gwiaÂździstych lir
SÂłodko siĂŞ chyli...

O, czar tej chwili!

[dorka699]

***ÂŁkanie bezsennej
Skrzypki jesiennej
Sierocej
Serce mi rani
Gr¹¿y w otch³ani
Niemocy

Dr¿¹cy i siny
Gdy brzmiÂą godziny
TuÂłacze   Wspomnieniem tonĂŞ
W czasy minione
I pÂłaczĂŞ

I idĂŞ smutnie
W wichr co okrutnie
Mnie miecie
Swymi podmuchy
Niby liœÌ suchy
Po Âświecie

[dorka699]

M¹droœÌ

Skromne Âżycie wÂśrĂłd zajĂŞĂŚ Âłatwych, nieciekawych,
To czyn, co, tylko z wielkiej miÂłoÂści siĂŞ rodzi.
MieÌ radoœÌ, gdy po smutnym dniu dzieù smutny
wschodzi
ByĂŚ mocnym, a zuÂżywaĂŚ siĂŞ na drobne sprawy,

ÂŁowiĂŚ uchem jedynie z wielkomiejskiej wrzawy
Zew dzwonĂłw, o mĂłj BoÂże, co z wieÂży dochodzi,
A mieĂŚ samemu udziaÂł w tej wrzawie, gdy chodzi
0 speÂłnianie prac bÂłahych jak dziecka zabawy,

SpaĂŚ pod dachem grzesznikĂłw z sercem pokutnika,
KochaĂŚ ciszĂŞ, a przecieÂż rozmĂłw nie unikaĂŚ;
Tak d³ugi czas, jak wielka cierpliwoœÌ bez skargi,

I wci¹¿ naiwne skrupu³y, wci¹¿ skruchy nawroty ,
I tyle tych zachodĂłw o te biedne cnoty !
Wstyd, rzek³ Anio³ Stró¿, pycha zaczyna przetargi!

[dorka699]

M¹droœÌ

VII
ZÂłudny blask lÂśniÂł dzieĂą caÂły, biedna moja duszo,
I rozedrganie miedzi zachĂłd juÂż wyzÂłaca.
O, zamknij oczy, duszo, i czym prĂŞdzej wracaj:
Jedna ze zÂłud najgorszych. UchodÂź przed pokusÂą.

LÂśniÂł przez dzieĂą caÂły, gradem pÂłomienistym kruszÂąc
Winobranie na zboczach wzgĂłrz, i w proch obracaÂł
Wszelkie Âżniwo w dolinie, i w niwecz zatracaÂł
Niebo jasne, co Âśpiewem woÂła ciĂŞ nad gÂłuszÂą.

Zblednij i odejdÂź z wolna. i skÂładajÂąc dÂłonie.
CzyÂż nam to wczoraj jutra wspaniaÂłe pochÂłonie?
CzyÂżby dawny szaÂł jeszcze skradaÂł siĂŞ uparcie?

Te wspomnienia od nowa trzebaÂż bĂŞdzie burzyĂŚ ?
GwaÂłtowne, najstraszliwsze juÂż chyba natarcie !
O idÂź siĂŞ modliĂŚ, idÂź siĂŞ modliĂŚ przeciw burzy .

[dorka699]

Niemoc

Jam cesarstwo u schyÂłku wielkiego konania,
KtĂłre, patrzÂąc, jak idÂą barbarzyĂące biaÂłe,
UkÂłada akrostychy wytworne, niedbaÂłe,
Stylem zÂłotym, gdzie niemoc sennych sÂłoĂąc siĂŞ sÂłania.

Duszy, samiutkiej, mdÂło aÂż, w nudzie, co ochÂłania.
Sk¹dœ tam wieœci nios¹ walk olbrzymich chwa³ê.
O, nie móc przez tê s³aboœÌ, przez ¿¹dze tak ma³e,
O, nie chcieĂŚ zaznaĂŚ nieco tego falowania!

O, nie chcieĂŚ, o i nie mĂłc umrzeĂŚ chociaÂż nieco!
Wszystko wypite! Ty tam, nie Âśmiej siĂŞ z mych Âżali!
Wszystko, wszystko wypite! zjedzone! - Có¿ dalej?

Tylko garœÌ s³abych wierszy, co ot w ogieù lec¹,
Tylko niewolnik nicpoĂą, co nie dba o pana,
Tylko bĂłl jakiejÂś troski, co Âżre pierÂś, nieznana.

[dorka699]

Autor wiersza : Szymborska WisÂława
Tytul wiersza : Zakochani

Jest tam tak cicho, ¿e s³yszymy piosenkê zaœpiewan¹ wczoraj: Ty pójdziesz gór¹, a ja dolin¹... Chocia¿ s³yszymy nie wierzymy. Nasz uœmiech nie jest mask¹ smutku, a dobroÌ nie jest wyrzeczeniem. I nawet wiêcej, ni¿ s¹ warci, niekochaj¹cych ¿a³ujemy. Tacyœmy zadziwieni sob¹, ¿e có¿ nas bardziej zdziwiÌ mo¿e? Ani têcza w nocy. Ani motyl na œniegu. A kiedy zasypiamy, We œnie widzimy rozstanie. Ale to dobry sen, ale to dobry sen, bo siê budzimy z niego.

[dorka699]

Autor wiersza : Szymborska WisÂława
Tytul wiersza : ZÂłote gody

Musieli kiedyœ byÌ odmienni, ogieù i woda, ró¿niÌ siê gwa³townie, obrabowywaÌ i obdarowywaÌ w po¿¹daniu, napaœci na niepodobieùstwo. Objêci, przyw³aszczali siê i wyw³aszczali tak d³ugo, a¿ w ramionach zosta³o powietrze przeŸroczyste po odlocie b³yskawic. Pewnego dnia odpowiedŸ pad³a przed pytaniem. Którejœ nocy odgadli wyraz swoich oczu po rodzaju milczenia, w ciemnoœci. Spe³za p³eÌ, tlej¹ tajemnicze, w podobieùstwie spotykaj¹ siê ró¿nice jak w bieli wszystkie kolory. Kto z nich jest podwojony, a kogo tu brak? Kto siê uœmiecha dwoma uœmiechami? Czyj g³os rozbrzmiewa na dwa g³osy? W czyim potakiwaniu kiwaj¹ g³owami? Czyim gestem podnosz¹ ³y¿eczki do ust? Kto z kogo tutaj skórê zdar³? Kto tutaj ¿yje, a kto zmar³ wpl¹tany w linie czyjej d³oni? Poma³u z zapatrzenia rosn¹ siê bliŸniêta. Za¿y³oœÌ jest najdoskonalsz¹ z matek nie wyró¿nia ¿adnego z dwojga swoich dziatek, które jest które, ledwie ¿e pamiêta. W dniu z³otych godów, w uroczystym dniu jednakowo ujrzany go³¹b siad³ na oknie.

[dorka699]

Autor wiersza : Szymborska WisÂława
Tytul wiersza : Wielkie to szczĂŞÂście

Wielkie to szczêœcie nie wiedzieÌ dok³adnie na jakim œwiecie siê ¿yje. Trzeba by by³o istnieÌ bardzo d³ugo, stanowczo d³u¿ej ni¿ istnieje on. ChoÌby dla porównania poznaÌ inne œwiat""y. UnieœÌ siê ponad cia³o które niczego tak dobrze nie umie, jak ograniczaÌ i stwarzaÌ trudnoœci. Dla dobra badaù, jasnoœci obrazu i ostatecznych wniosków wzbiÌ siê ponad czas, w którym to wszystko pêdzi i wiruje. Z tej perspektywy ¿egnajcie na zawsze szczegó³y i epizody. Liczenie dni tygodnia, musia³oby siê wydaÌ czynnoœci¹ bez sensu, wrzucenie listu do skrzynki wybrykiem g³upiej m³odoœci napis "Nie deptaÌ trawy" napisem szalonym.

[dorka699]

Autor wiersza : PoÂświatowska Halina
Tytul wiersza : * * * [bÂądÂź przy mnie blisko]

b¹dŸ przy mnie blisko bo tylko wtedy nie jest mi zimno ch³ód wieje z przestrzeni kiedy myœlê jaka ona du¿a i jaka ja to mi trzeba twoich dwóch ramion zamkniêtych dwóch promieni wszechœwiata

 

Autor wiersza : PoÂświatowska Halina
Tytul wiersza : * * * [bez ciebie jak]

bez ciebie jak bez uÂśmiechu niebo pochmurnieje sÂłoĂące wstaje tak wolno przeciera oczy zaspanymi dÂłoĂąmi dzieĂą - szeptem modlĂŞ siĂŞ do uÂśpionego nieba o zwykÂły chleb miÂłoÂści

[dorka699]

 

Autor wiersza : PoÂświatowska Halina
Tytul wiersza : * * * [ja jeszcze ciÂągle czekam na ciebie]

ja jeszcze ci¹gle czekam na ciebie a ty nie przychodzisz a jeœli to jesteœ przejazdem na dwa dni jak ten fizyk z Moskwy w niemodnym kapeluszu który uœmiechn¹³ siê do mnie i znikn¹³ na zakrêcie bia³ych szyn nie próbowa³am go zatrzymaÌ wiedzia³am przecie¿ ¿e to nie ty czekam czekam wytrwale tak lekko dotykaj¹ mnie dni moja têsknota jest têsknota planet zmarz³ych têskni¹cych do s³oùca a ty jesteœ s³oùcem które pozwala mi ¿yÌ jest znowu wieczór na dachach le¿y œnieg w¹skie wie¿e koœcio³ów nak³uwaj¹ niebo i dni tak lekko biegn¹ nie wiadomo gdzie

[luna]

Uwielbiam PoÂświatowskÂą:x
* * *
szukam cie w miekkim futrze kota
w kroplach deszczu
w sztachetach
opierm sie o dobry plot
i zasnuta sloncem
- mucha w sieci pajeczej-
czekam

[dorka699]

Wieje wiatr, pachnie wiosnÂą i wiem, Âże to
ÂŁatwo tak, zgodziÂłeÂś na to siĂŞ, i
Jesli muszĂŞ i wybrac bĂŞde mĂłgÂł,
Jak odejœÌ... to przecie¿ dobrze dobrze o tym wiem,
ChciaÂłabym umrzec przy Tobie!!
JeÂśli kiedyÂś wybraĂŚ bĂŞde mĂłgÂł,
Jak to zrobiĂŚ??
To przecieÂż dobrze , dobrze o tym wiem
ChciaÂłabym umrzeĂŚ z miÂłoÂści!!!
Nie na krzeÂśle, nie na Âśnie
Nie w spokoju i nie w dzieĂą
Nie chce Âłatwo, nie za sto lat
ChciaÂłabym umrzeĂŚ z miÂłoÂści..
Nie bez bĂłlu,i nie w domu
Nie chce szybko , nie chce wolno
Nie szczĂŞsliwie i wÂśrĂłd bliskich
ChciaÂłabym umrzeĂŚ z miÂłoÂści!!!

[alicja]

Kiedy spotkaÂłam Ciebie-miaÂłeÂś oczy tak szare jak zmrok
g³êbokie,czyste-p³ynê³am w nich ³ódk¹ do krainy marzeù tysi¹ca
ubraÂłeÂś mnie w purpury zawstydzeĂą i westchnieĂą,wÂśrĂłd ktĂłrych
twoja dÂłoĂą w mojej dÂłoni gorÂąca...
JesteÂś sÂłoĂącem o poranku,gdy wstaje nowy dzieĂą nadziejÂą
ros¹,gdy j¹ pijê,ró¿¹ na ³¹ce wœród tysi¹ca innych ró¿
cieniem,gdy upalne sÂłoĂące;
chÂłodzisz i rozpalasz,jesteÂś i znikasz-
DziÂś wiele razy patrzĂŞ na smutnÂą TwojÂą fotografiĂŞ
i pytam-DLACZEGO???-dlaczego daÂłeÂś mi swoje serce???
PopÂłynĂŞÂłam,choĂŚ nie umiem pÂływaĂŚ
Czekam,aÂż szary zmrok rozjaÂśni sÂłoĂące Twego uÂśmiechu
wci¹¿ JESTEŒ,choÌ mija czas...jesteœ s³oùcem
A ja wci¹¿ nie wiem,dlaczego??
Dlaczego kochasz mnie???   ALICJA