duska90

[@Âżmijka]

"ZazdroœÌ moja bezsilnie po ³o¿u siê miota" ZazdroœÌ moja bezsilnie po ³o¿u siê miota: Kto ca³owa³ twe piersi, jak ja, po kryjomu? Czy jest wœród pieszczot choÌ jedna pieszczota, Której, prócz mnie, nie da³aœ nigdy i nikomu? Gniewu mego ³za twoja wówczas nie ostudzi! Poni¿am dumê cia³a i uczuÌ przepychy, A ty i odpowiadasz, ¿em marny i lichy, Podobny do tysi¹ca obrzyd³ych ci ludzi. I wymykasz siê naga. W przyleg³ym pokoju We w³asnym siê po chwili zaprzepaszczasz ³kaniu I wiem, ¿e na skleconym bez³adnie pos³aniu Le¿ysz, jak topielica na twardym dnie zdroju. Biegnê tam. £kania milkn¹. Cisza niby w grobie. Zwiniêta, na kszta³t wê¿a, z bólu i rozpaczy Nie dajesz znaku ¿ycia - jeno konasz raczej, A¿ znienacka za d³où miê poci¹gasz ku sobie. Jak¿e ³zami przemok³¹, znu¿on¹ po walce DŸwigam z nurów poœcieli w ramiona ob³êdne! A nóg twych rozemknione pieszczotami palce Jak¿e drogie mym ustom i jak¿e niezbêdne! Boles³aw Leœmian

[@Âżmijka]

"MÓW DO MNIE JESZCZE"  MĂłw do mnie jeszcze... Za takÂą rozmowÂą tĂŞskniÂłem lata... KaÂżde twoje sÂłowo sÂłodkie w mym sercu wywoÂłuje dreszcze - mĂłw do mnie jeszcze... MĂłw do mnie jeszcze... Ludzie nas nie sÂłyszÂą, sÂłowa twe dziwnie pojÂą i koÂłyszÂą, jak kwiatem, kaÂżdym sÂłowem twym siĂŞ pieszczĂŞ mĂłw do mnie jeszcze...   Kazimierz Przerwa-Tetmajer

[@Âżmijka]

"MIÊDZY NAMI NIC NIE BYÂŁO" * MiĂŞdzy nami nic nie byÂło! ÂŻadnych zwierzeĂą, wyznaĂą Âżadnych. Nic nas z sobÂą nie ³¹czyÂło — PrĂłcz wiosennych marzeĂą zdradnych; PrĂłcz tych woni, barw i blaskĂłw UnoszÂących siĂŞ w przestrzeni, PrĂłcz szumiÂących Âśpiewem laskĂłw I tej ÂświeÂżej ³¹k zieleni! PrĂłcz tych kaskad i potokĂłw ZraszajÂących kaÂżdy parĂłw, PrĂłcz girlandy tĂŞcz, obÂłokĂłw, PrĂłcz natury sÂłodkich czarĂłw; PrĂłcz tych wspĂłlnych, jasnych zdrojĂłw, Z ktĂłrych serce zachwyt piÂło, PrĂłcz pierwiosnkĂłw i powojĂłw, MiĂŞdzy nami nic nie byÂło! Adam Asnyk

[@Âżmijka]

"A kiedy bĂŞdziesz mojÂą ÂżonÂą..."           A kiedy bĂŞdziesz mojÂą ÂżonÂą... umiÂłowanÂą, poÂślubionÂą, wĂłwczas siĂŞ ogrĂłd nam otworzy, ogrĂłd Âświetlisty, peÂłen zorzy. RozdzwoniÂą nam siĂŞ kwietne sady, pachn¹Ì nam bĂŞdÂą winogrady, i ró¿e Âśliczne i powoje caÂłowaĂŚ bĂŞdÂą wÂłosy twoje. PĂłjdziemy cisi, zamyÂśleni, wÂśrĂłd ¿ó³tych przymgleĂą i promieni, pĂłjdziemy wolno alejami, pomiĂŞdzy drzewa, cisi, sami. Ga³¹zki ku nam zwisaĂŚ bĂŞdÂą, narcyzy pi¹Ì siĂŞ srebrnÂą grzĂŞdÂą, i padnie biaÂły kwiat lipowy na rozkochane nasze gÂłowy. UbiorĂŞ ciebie w b³êkit kwiatĂłw, niezapominajek i bÂławatĂłw, ustrojĂŞ ciebie w paproĂŚ mÂłodÂą i Âświat rozÂświetlĂŞ twÂą urodÂą. PĂłjdziemy cisi, zamyÂśleni, wÂśrĂłd zÂłotych przymgleĂą i promieni, pĂłjdziemy w ogrĂłd peÂłen zorzy kiedy drzwi miÂłoœÌ nam otworzy. Kazimierz Przerwa-Tetmajer

[@Âżmijka]

"Pieszczota"

Ten p¹k ró¿y, co doby³ zaledwo pó³ skroni,
W uÂścisk liÂści od spodu tak czujnie ujĂŞty!
Ten uÂśmiech, o siĂŞ uczy i barwy i woni –
Ten czar, co tym czaruje, Âże nierozwiniĂŞty!

Na palcach doĂą siĂŞ zbliÂżam, by krokĂłw odgÂłosy
Nie spÂłoszyÂły tej ciszy, w ktĂłrej trwa i roÂśnie,
I oczy przymykajÂąc, caÂłujĂŞ zazdroÂśnie
Jedwab ciepÂły od sÂłoĂąca i mokry od rosy.

A po chwili, gdy dÂłoniÂą muskajÂąc twe sploty,
Opodal tego pÂąka w cieniu drzew ciĂŞ pieszczĂŞ,
Ustom moim dorzucam Âślad twojej pieszczoty
Do smugi pocaÂłunku, nie startego jeszcze.

BolesÂław LeÂśmian

[@Âżmijka]

"MI£O¦Æ"

Nie widziaÂłam ciĂŞ juÂż od miesiÂąca.
I nic. Jestem moÂże bledsza,
trochĂŞ ÂśpiÂąca, trochĂŞ bardziej milczÂąca,
lecz widaĂŚ moÂżna ÂżyĂŚ bez powietrza!

Maria Pawlikowska
Jasnorzewska

[@Âżmijka]

"MI£O¦Æ"

Oto ona Niby chmura dana
tym przelotnym kamieni rzeÂźbiarzom,
wszech Âżywotom, aby w niej czyniÂły
archanioÂła ksztaÂłt, ktĂłry widziany
w dawnym Âśnie - byÂł w gÂłosie rozpoznany.
WiĂŞc zielone gÂłowice liÂści,
wiĂŞc jak strugi deszczowej potop
k³êbi roœlin uchodz¹ do góry,
i na przekĂłr powietrza oplotom
puchem brzĂŞczÂą poczynajÂąc z chmury
archanioÂła wspierajÂące stopy.
WiĂŞc zwierzĂŞta w oparach bekowisk,
w kotÂłach polan w siebie przenikajÂąc,
pod namiotem trwajÂących odnowieĂą
tworzÂąc z wolna w tonach rozpoznajÂą
dÂłonie ÂśmigÂłe niby piĂłra blasku
wypeÂłnione jak kwiat nieba - ÂłaskÂą.
I on jeszcze rzeÂźbiarz nierozumny
krzesze chmurĂŞ w Âżelaznym Âśnie lĂŞku,
krzeszÂąc wznosi marmurowe trumny
albo martwe posÂągĂłw kolumny
w podobieĂąstwo twoje. Niepoznany
anioÂł nad nim dÂłutem z gÂłazu gnany
to go wĂŞÂżem owinie roÂślinnym,
to powietrzem ominie pÂłynnym
i nieznany trwa, promienie leje,
co jak w grobie skoĂączone nadzieje -
z dÂłoni, ktĂłre pÂłomieniem padajÂąc
wrĂłcÂą w dÂłonie, gdy siĂŞ gÂłazem stajÂą.

BaczyĂąski Krzysztof Kamil
19.II.42 r.

[@Âżmijka]

"Oczy me peÂłne"

Oczy me peÂłne ciebie, jak polne krynice,
Gdzie niebiosa swe jasne odbijajÂą lice.

Uszy me peÂłne ciebie, jak muszla echowa,
Co szumy oceanu w swojej g³êbi chowa.

Leopold Staff

[@Âżmijka]

"Ja ciebie kocham"     Ja ciebie kocham! Ach te sÂłowa Tak dziwnie w moim sercu brzmiÂą. MiaÂłaÂżby wrĂłciĂŚ wiosna nowa? I zbudziĂŚ kwiaty co w nim ÂśpiÂą? MiaÂłbym w miÂłoÂści cud uwierzyĂŚ, Jak ÂŁazarz z grobu mego wstaĂŚ? MÂłodzieĂączy, dawny ksztaÂłt odÂświeÂżyĂŚ, Z rÂąk twoich nowe Âżycie braĂŚ? Ja ciebie kocham? CzyÂż byĂŚ moÂże? CzyÂż mnie nie zwodzi zÂłudzeĂą moc? Ach nie! bo jasnÂą widzĂŞ zorzĂŞ I pierzchajÂącÂą widzĂŞ noc! I wszystko we mnie inne, ÂświeÂże, ZwÂątpienia w sercu stopniaÂł lĂłd, I znowu pragnĂŞ - kocham - wierzĂŞ - WierzĂŞ w miÂłoÂści wieczny cud! Ja ciebie kocham! ÂŚwiat siĂŞ zmienia, Zakwita szczĂŞÂściem od tych s³ów, I tak jak w pierwszych dniach stworzenia Przybiera ÂślubnÂą szatĂŞ znĂłw! A dusza skrzydÂła znĂłw dostaje, JuÂż jej nie Âściga ziemski Âżal - I w elizejskie leci gaje - I tonie poÂśrĂłd ÂświatÂła fal! Adam Asnyk

[sweryd]

"Niewidoczna miÂłoœÌ ”

ByÂłem sam
W domu
ÂŻywej duszy wokoÂło
Wtedy spojrzaÂłem przez okno
Ciemno siĂŞ staÂło
Na stole zapaliÂły siĂŞ Âświece
Drzwi zaskrzypiaÂły
I siĂŞ otworzyÂły
W drzwiach pokazaÂła siĂŞ ona
Osoba nieznajoma
PowiedziaÂła mi Âże jest
DziewczynÂą z dnia jutrzejszego
ProsiÂła mnie bym usiadÂł
Przy stole
WiĂŞc usiadÂłem
PowiedziaÂła mi takÂże
ÂŻe nie moÂżemy siĂŞ jutro spotkaĂŚ
O tej wÂłaÂśnie porze
SpytaÂłem dlaczego
A ona odpowiedziaÂła
Sam widzisz dlaczego
I zniknĂŞÂła
A na dworze
ZnĂłw zrobiÂło siĂŞ jasno

[sweryd]

"Ró¿a”
IdĂŞ i nic nie widzĂŞ przed sobÂą
Nogi prowadzÂą mnie samego
Sam nie wiem dokÂąd
CzujĂŞ jak serce coraz mocniej bije
A dusza jakby ze mnie wylatywaÂła
Wreszcie stan¹³em
Bo coœ si³¹ mnie zatrzyma³o
Nagle zobaczy³em przed sob¹ ró¿ê czerwon¹
PrzechyliÂła siĂŞ do mnie i ukuÂła
Okropnie mnie swym kolcem zraniÂła
Ale ona szybko zwiĂŞdnie
Bo krew moja
Dla takich jak ona jest zatruta

[Pan M]

A. Mickiewicz   "Do M"

Precz z moich oczu! ... posÂłucham od razu,
Precz z mego serca! ... i serce posÂłucha,
Precz z mej pamiĂŞci! ... nie ... tego rozkazu
Moja i Twoja pamiĂŞĂŚ nie posÂłucha.

Jak cieĂą tym dÂłuÂższy, gdy padnie z daleka,
Tym szerzej kolo ÂżaÂłobne roztoczy ...
Tak moja postaĂŚ, im dalej ucieka,
Tym grubszym kirem Twa pamiĂŞĂŚ pomroczy.

Na kaÂżdym miejscu i o kaÂżdej dobie,
Gdziem z TobÂą pÂłakaÂł, gdziem sie z TobÂą bawiÂł,
WszĂŞdzie i zawsze bĂŞdĂŞ ja przy Tobie,
Bom wszĂŞdzie czÂąstkĂŞ mej duszy zostawiÂł.

Czy zadumana w samotnej komorze
Do arfy zbliÂżysz nieumyÂślna rĂŞkĂŞ,
Przypomnisz sobie: wÂłaÂśnie o tej porze
ÂŚpiewaÂłam jemu te samÂą piosenkĂŞ.

Czy grajÂąc w szachy, gdy pierwszymi Âściegi
ÂŚmiertelnÂą zÂłowi krĂłla Twego matnia,
PomyÂślisz sobie: tak staÂły szeregi,
Gdy sie skoĂączyÂła nasza gra ostatnia.

Czy to na balu w chwilach odpoczynku
Siedzisz, nim muzyk taĂące zapowiedziaÂł,
Obaczysz pró¿ne miejsce przy kominku,
PomyÂślisz sobie: on tam ze mnÂą siedziaÂł.

Czy ksi¹¿kê weŸmiesz, gdzie smutnym wyrokiem
Stargane ujrzysz kochankĂłw nadzieje,
Z³o¿ywszy ksi¹¿kê z westchnieniem g³ebokiem
PomyÂślisz sobie: ach! to nasze dzieje...

A jeÂśli autor po zawiÂłej prĂłbie
Parê mi³osn¹ na ostatek z³¹czy³,
Zagasisz ÂświecĂŞ i pomyÂślisz sobie:
Czemu nasz romans tak sie nie zakoĂączyÂł?

Wtem bÂłyskawica nocna zamigoce:
Sucha w ogrodzie zaszeleszczy grusza
I puszczyk z jĂŞkiem w okno zatrzepioce ...
PomyÂślisz sobie, ze to moja dusza.

Tak w kaÂżdym miejscu i o kaÂżdej dobie,
Gdziem z TobÂą pÂłakaÂł, gdziem sie z TobÂą bawiÂł,
WszĂŞdzie i zawsze bĂŞdĂŞ ja przy Tobie,
Bom wszĂŞdzie czÂąstkĂŞ mej duszy zostawiÂł.

[@Âżmijka]

[delfinka]

                                       

Mi³oœÌ jest piêkna gdy siê ¿yÌ umie,
Gdy jedno serce drugie rozumie,
Gdy moÂżna kochaĂŚ jawnie i skrycie
i byĂŚ kochanÂą przez caÂłe Âżycie…

                                                               

[delfinka]

Kolejny raz, osoby czar,
odjechaÂł gdzieÂś, po ÂŚwiata kres.
Do Âżycia siÂł brakuje mi,
i gÂłos siĂŞ w gardle Âłamie.
Zostaje znĂłw, przez okno tu,
z ÂłezkÂą w dal spoglÂądaĂŚ.
ProsiĂŚ by, te sÂłodkie sny
speÂłniÂły siĂŞ i byÂły.
Sny o sÂłoĂącu nad peronem,
by osuszyĂŚ rzekĂŞ Âłez,
a odleg³oœÌ, t¹ granicê
do pokoju zamkn¹Ì gdzieœ!