Pan M

[@Âżmijka]

   DziÂś sÂądziÂłam, Âże sobie ciut dÂłuÂżej poÂśpiĂŞ, jednak dÂźwiĂŞk dzwonka domofonu zainstalowanego w korytarzu, wyrwaÂł mnie z przyjemnego snu. W sÂłuchawce usÂłyszaÂłam mĂŞski gÂłos: "DzieĂą dobry, czy mogÂłaby pani otworzyĂŚ drzwi, chciaÂłbym poroznosiĂŚ ulotki?" WÂłaÂściwie nie znoszĂŞ ulotek, zwÂłaszcza gdy z ich powodu muszĂŞ wstaĂŚ z ³ó¿ka! MuszĂŞ siĂŞ jednak przyznaĂŚ, Âże te bardziej kolorowe, czy wydrukowane na papierze kredowym, zwracajÂą jednak mojÂą uwagĂŞ. Tak byÂło i tym razem. Przebudzona, z plikiem reklamowych ulotek w dÂłoni ruszyÂłam do kuchni, by wstawiĂŚ wodziankĂŞ na porannÂą kawiankĂŞ. Nagle stanĂŞÂłam zdumiona, gdy wÂśrĂłd reklam ujrzaÂłam tĂŞ oto pereÂłkĂŞ:

   Dreszcz przeszedÂł mi po plecach z przeraÂżenia, juÂż nawet kawa straciÂła swÂą moc stawiania mnie na nogi, ta ulotka zrobiÂła to w sposĂłb o wiele skuteczniejszy. Niech Âżaden roznosiciel ulotek nie liczy na to, Âże mu nastĂŞpnym razem drzwi otworzĂŞ!
Nie ma to tamto!