"...w zdrowiu i w chorobie.." - te s³owa zna chyba ka¿dy, kto zawiera³ zwi¹zek ma³¿eùski.
Ale jak to siĂŞ ma do codziennoÂści?
W dniu Âślubu maÂło kto myÂśli o chorobie, nieszczĂŞÂściu, a jednak... bywa, Âże nasz zwiÂązek poddawany jest prĂłbie.
ZwiÂązek dwojga ludzi w obliczu problemĂłw zdrowotnych jednej ze stron albo ulega umocnieniu, albo (to gorszy scenariusz) rozpadowi...
ChciaÂłbym poznaĂŚ Wasze zdania, doÂświadczenia z tym zwiÂązane, bo pomimo Âże jestem uwaÂżany za czÂłowieka cierpliwego, niejednokrotnie brakowaÂło mi cierpliwoÂści wÂłaÂśnie kiedy bliska mi osoba cierpiaÂła...
Mawia siê, ¿e "mi³oœÌ przezwyciê¿y wszystko", ¿e "co nas nie zabije to nas wzmocni", ale cz³owiek zdaje sobie sprawê, ¿e straci³ coœ z siebie (coœ dobrego), wypali³ siê, kiedy po d³u¿szym czasie odwraca siê i patrzy wstecz... Trzeba wielkiej si³y, ¿eby to odbudowaÌ...
ProszĂŞ o Wasze spostrzeÂżenia, uwagi, etc...

   Oboje stajÂą przed lustrem...myÂślÂą. ChcÂą wypaœÌ jak najlepiej. DÂługa kÂąpiel, odÂświĂŞtne ubranie, ĂŚwiczone gesty przed lustrem, kradzione spojrzenia gdy trzymajÂą siĂŞ za rĂŞce. Kino, kawiarnia, dÂługi spacer...myÂśli. MoÂże to ten? MoÂże to ta? Pierwsze pocaÂłunki, pieszczoty, pierwsze zbliÂżenie... Euforia, szaleĂąstwo, miÂłoœÌ? WybĂłr...

   Nad ranem ona zbudziÂła siĂŞ z rozmazanym makijaÂżem, jej wÂłosy w nieÂładzie podziwiaÂł do Âśniadania. MasujÂąc siĂŞ po brzuchu, gÂłoÂśno sobie bekn¹³ kilka razy. Pierwsze powaÂżne k³ótnie o nic. Rodzice, ktĂłrzy przecieÂż zawsze muszÂą mieĂŚ racje, powroty przeprosiny, wybaczenia. WspĂłlne wiatry pod koÂłdrÂą. Problemy...

   Kochanie bĂŞdziemy mieli dziecko! Strach, oczekiwanie, radoœÌ, dr¿¹ce dÂłonie przy pierwszej podwyÂższonej temperaturze sÂłodkiego bobasa. Nieprzespane noce, pachnÂące pieluszki, radoœÌ z pierwszego "MAMA", "TATA". Coraz rzadziej makijaÂż, brak antyperspirantu. Problemy...

   Wracam do pracy! NajwyÂższy czas by Twoja mama wreszcie zajĂŞÂła siĂŞ dzieĂŚmi. Znowu ta sama zupa na obiad? Na co wydaÂłeÂś tamte pieniÂądze? Gdzie byÂłaÂś tyle czasu? Nie mam ochoty na seks, gÂłowa mnie boli. Nie trzaskaj drzwiami. Problemy...

   ByÂłaÂś z tym u lekarza? Nie udawaj, Âże takie coÂś Tobie nie przeszkadza. MoÂże powinniÂśmy oboje  iœÌ do poradni ma³¿eĂąskiej? Teraz Ty idÂź na wywiadĂłwkĂŞ ja juÂż nie mam ochoty ÂświeciĂŚ oczyma. MyÂślĂŞ, Âże powinniÂśmy mieĂŚ oddzielne ³ó¿ka, ostatnio nie mogĂŞ sie wyspaĂŚ. Problemy...

   Czyj to numer telefonu? PokaÂż mi natychmiast swoja pocztĂŞ. Od kogo te kwiaty? ByÂłeÂś znĂłw u tej ..... To ja kupiÂłam wiĂŞc jest moje! Do mieszkania w wiĂŞkszoÂści dokÂładali moi rodzice. Nic nie robiÂłaÂś tylko siedziaÂłaÂś w domu, albo mnie zdradzaÂłaÂś! Problemy...

   DostaÂłam pozew do sÂądu. MogÂłaÂś mnie wczeÂśniej poinformowaĂŚ o swoich planach. Co z dzieĂŚmi? ChcĂŞ wiĂŞcej alimentĂłw, Âżycie jest ciĂŞÂżkie. MogĂŞ zabraĂŚ czêœÌ wspĂłlnych fotografii? Problemy...

A dzieci rosn¹ i patrz¹ na to wszystko...w myœlach powtarzaj¹ "ja bêdê inny" i nieœwiadomie powielaj¹ b³êdy rodziców, bo to odwieczne b³êdy ludzkoœci....ewolucja...to wymaga czasu, pokoleù, ¿eby wyprostowaÌ ten garb...

    Czasami nie mamy odpowiednich wzorcĂłw by to zmieniĂŚ, maÂłpujemy dorosÂłych, pragnÂąc samemu jak najszybciej osiÂągn¹Ì ten magiczny stan. SÂądzimy, Âże zmieni to coÂś w naszym dotychczasowym Âżyciu. Rozczarowania rosnÂą wprost proporcjonalnie do odcienia ¿ó³ci na krawĂŞdzi metryki, jeÂżeli oczywiÂście wczeÂśniej odpowiednio jej nie zabezpieczyliÂśmy. PrzewaÂżnie nie szukamy nowych rozwiÂązaĂą, szybko osiadamy w kapcie, zaciskajÂąc mocno palce na gÂładkiej powierzchni pilota telewizyjnego, gdy partner po niego zechce siĂŞgn¹Ì.
PowrĂłcĂŞ jednak do tematu.



(http://www.f4a.eu/uplGRA/12066938469946.gif)Wielokrotnie widzia³am kobiety z plastikowymi woreczkami przewi¹zanymi przez dziurkê do guzika w szlafroku. Wype³nia³a je krwista ciecz sp³ywaj¹ca cienk¹ rureczk¹ z miejsca, gdzie dot¹d dumnie wznosi³y siê ich piersi. Kobiety te przemieszcza³y siê cichutko, miêdzy ogólnodostêpnymi pomieszczeniami ma³ego szpitala. Najczêœciej stawa³y przy czêœciowo zamalowanych oknach, na d³ugim, pustym korytarzu. Wzrok ich sun¹³ po nieotynkowanej œcianie przyleg³ego budynku. Zdarza³o siê, ¿e ciekawoœÌ sprawia³a, i¿ mimo pooperacyjnego bólu jaki im towarzyszy³, unosi³y siê ostro¿nie na palcach, by dostrzec przemykaj¹cych w poœpiechu obcych sobie ludzi. CzêœÌ z nich nie tylko zosta³a poddana zabiegowi zwanemu mastektomi¹, chirurgiczne ciêcie chorej tkanki, to równie¿ rana w ich psychice. Nie wszystkie one, potrafi¹ same siê zasklepiÌ. Dla mê¿czyzny prawdopodobnie jedynie strata penisa by³aby odpowiednim odzwierciedleniem traumy jak¹ one przechodz¹... Gdy po powrocie do domu staj¹ przed lustrem, to ju¿ nie tylko walka z rakiem, to walka ze sob¹ i z akceptacj¹ samej siebie. Jej baga¿ prze¿yÌ nosz¹ jej najbli¿si, rodzina, m¹¿... Czasami w takiej walce to w³aœnie partner przegrywa, nie potrafi¹c samemu odnaleŸÌ siê w tym zwi¹zku, odbiera si³y tej, która najbardziej na jego wsparcie liczy³a. Czy mo¿na wtedy powiedzieÌ mu, ¿e przecie¿ obieca³eœ: "...w zdrowiu i w chorobie.."
Nasze sÂłowa nie majÂą siÂły sprawczej, nie wystarczy powiedzieĂŚ obiecujĂŞ, gdyÂż tak naprawdĂŞ nie wiemy co spotka nas w przyszÂłoÂści.
Nie znaczy to jednak, Âże tak jest zawsze, kaÂżdy z nas jest inny...

   PozwoliÂłam sobie zacytowaĂŚ TwojÂą wypowiedz, by zwrĂłciĂŚ uwagĂŞ na garb.
Skoliozy, kifozy, lordozy itp. maj¹ to do siebie, ¿e zmiany usuwa siê w sposób operacyjny, ewentualnie pacjent jest zmuszony przez ca³e ¿ycie nosiÌ specjalne aparaty (gorsety) ortopedyczne, które przewa¿nie sprowadzaj¹ siê jedynie do spowolnienia procesów chorobowych. Schorzenie nie leczone raczej bardziej siê pog³êbia...

ChodziÂło mi raczej o "garb na duszy"...

(http://www.f4a.eu/uplGRA/1206956341424.gif)Na ten rodzaj schorzenia przewaÂżnie nie ma lekarstwa... MyÂślimy o tym samym, uÂżywajÂąc innego zestawu literek.

Jest lekarstwo...dobra, silna wola i ĂŚwiczenia korygujÂące :) ...trzeba czasu

 
   Owszem, jednak by siĂŞ leczyĂŚ, musimy byĂŚ Âświadomi, Âże takowy garb duszy jest w naszym posiadaniu. Jego obecnoœÌ, uszkadza czĂŞsto zdolnoœÌ postrzegania wÂłasnego profilu.

JednakowoÂż opinia jednej osoby patrzÂącej z boku (najczĂŞÂściej bliskiej) wydaje siĂŞ byĂŚ stronnicza...

I temat umarÂł ÂśmierciÂą naturalnÂą...

    WÂłaÂśnie dokonaÂłeÂś jego reanimacji. :)
Masz racjê, nale¿y braÌ pod uwagê opiniê obu stron, nie koniecznie ten co "mówi" ma racje. W relacjach ma³¿eùskich ka¿dy ma swoj¹ w³asn¹ prawdê, postrzega stan w jakim siê znajduje nieco inaczej ni¿ wspó³ma³¿onek. W sytuacji gdy zaistnieje powa¿na choroba, oboje potrzebuj¹ pomocy, wsparcia.

Mylisz siĂŞ Âżmijko. MyÂślĂŞ, Âże w takiej sytuacji wsparcia potrzebujÂą nie tylko partnerzy ale i caÂła rodzina. To wyjÂątkowo wielkie przeÂżycie dla wszystkich bliskich.

    ZaskoczyÂła mnie Twoja uwaga, masz jednak sÂłusznoœÌ, rodzina przeÂżywa chorobĂŞ jednego z jej czÂłonkĂłw, moÂże nie w sposĂłb identyczny, bo bez wÂątpienia zaleÂży to od emocjonalnych wiĂŞzi jakie jÂą ³¹czÂą. Psychiczne nastawienie w takiej sytuacji sprawia, Âże czĂŞsto wzajemnie siĂŞ podtrzymujÂą, gdy choroba sie przedÂłuÂża warto jednak wesprzeĂŚ siĂŞ radami specjalisty. Jakiekolwiek przeÂżycia, zawsze zostawiajÂą w nas Âślad, nigdy nie bĂŞdzie tak jak wczeÂśniej, musimy nauczyĂŚ siĂŞ byĂŚ w nowej sytuacji.

Jakiego specjalisty jeÂśli mogĂŞ spytaĂŚ?

    MiaÂłam oczywiÂście na myÂśli pomoc psychologa. Jako osobie z zewnÂątrz, jemu Âłatwiej bĂŞdzie zauwaÂżyĂŚ obecnoœÌ problemu, oraz dotrzeĂŚ do jego ÂźrĂłdeÂł, nauczyĂŚ nas ÂżyĂŚ w nowej sytuacji, oraz pomoÂże jÂą zaakceptowaĂŚ.

...Specjalista jaki by ON nie by³ uczony, mo¿e do nas chorych trafiaÌ tylko i wy³¹cznie metod¹ prób i b³êdów.Zwykle ka¿dy z nas si³ê odnajduje we w³asnym sercu,czasem by odnale¿Ì nadziejê wystarczy zwyczajna rozmowa z PRZYJACIELEM,kimœ kto zrozumie,kto zechce znale¿Ì czas,by pochyliÌ siê nad cierpieniem jakie cz³owiek nosi w sobie,nie bagatelizowaÌ trudnej sytuacji,bo to co dla nas zwyk³ych szarych ludzików jest zwyczajne,czasem urasta do rangi dramatu nie do prze¿ycia.SamotnoœÌ w chorobie jest straszna,dlatego apelujê-nie zamykajmy siê przed drugim cz³owiekiem.Nie wszystko za³atwi specjalista.Za drzwiami gabinetów lekarskich toczy siê zwyczajne ¿ycie.Wiele te¿ zale¿y od naszego nastawienia wobec tego co nas spotyka.Specjalista,choÌby nie wiem jak siê stara³,ma przecie¿ ukoùczone studia z dyplomem w okreœlonym kierunku,nie pomo¿e nam w ¿aden sposób jeœli bêdziemy oporni na rady jakie nam daje,zdo³owani,bez chêci do ¿ycia, jakiejkolwiek nadziei-takiego pacjenta trudniej siê leczy i choroba postêpuje,po mimo leków i najlepszych zabiegów.Tak wiele wœród nas bioenergoterapeutów i maj¹ oni racjê-Si³a jest w nas.Nawet na pokonanie ciê¿kiej choroby,takiej jak RAK i zda¿aj¹ siê cudowne uzdrowienia.Najgorzej jak cz³owiek siê za³amie.Dlatego tu wa¿niejsz¹ funkcjê od specjalisty spe³nia PRZYJACIEL,który nie odwróci siê od nas w potrzebie.Ja by³am w szpitalu,wiêc wiem o czym ¯mijka pisze,ale gorsza od oczekiwania na operacjê,która by³a dla mnie jak wyrok-by³a w³aœnie samotnoœÌ i to oczekiwanie na drugiego cz³owieka.KAZDA,nawet najgorsza sytuacja da siê prze¿yÌ,jeœli jest obok bliska osoba,która ROZUMIE,CHCE pomóc,kiedy jest ¿le.Ka¿dy ma wiêksze lub mniejsze kryzysy,ludziki nie zapominajmy o sobie!!!Dzisiaj TY jutro Ja.Tutaj wspólnoty maj¹ racjê bytu.Cz³owiek nie powinien byÌ sam.Czy ktoœ ma inne zdanie??Co Ty na to ¯mijko???Uœmiecham siê do WAS wszystkich!Pozdro.ALICJA ;)