Od dziecka moim g³ównym zainteresowaniem by³ taniec, jednak¿e nigdy nie mog³am tego swojego ma³ego talentu i pasji wykorzystaÌ. Od maleùstwa tupta³am z mam¹, gdzie w³aœnie to Ona uczy³a mnie fajnych ruchów. Okazj¹ do pokazania swoich umiejêtnoœci by³y konkursy szkolne oraz spotkania rodzinne, gdzie jako ma³a dziewczynka taùczy³am np. przy piosence "lambada"... jednak z wiekiem by³am coraz bardziej wstydliwa, wiêc zaprezentowanie jakiegoœ uk³adu by³o dla mnie du¿ym problemem. Chowaj¹c siê w pokoju z muzyk¹ " na ca³y regulator", Ìwiczy³am swoje "sztuczki". Odwa¿y³am siê je pokazaÌ ju¿ w szkole wy¿szej, gdzie zosta³am zauwa¿ona przez osoby, które nie mia³y o mnie i o mojej pasji kompletnego pojêcia. Jednak nie da³o to mi ¿adnej mo¿liwoœci rozwiniêcia siê w tym kierunku, jedynie du¿¹ satysfakcjê. Po jakimœ czasie okazuje sie, ¿e uczeù przerasta mistrza... w tym wypadku ja przeros³am swoj¹ mamusiê. Teraz to ona zakrada sie do pokoju gdzie Ìwiczê i próbuje nauczyÌ siê moich kroków. Talencik mój nadal nie jest nigdzie wykorzystany... Nie marzy³am nigdy o s³awie, o zakwalifikowaniu siê do jakiegoœ programu jakie teraz mo¿emy ogl¹daÌ w tv, o niczym takim, chcia³am jedynie przekazaÌ swoje umiejêtnoœci innym dziewczynom, które równie¿ od niemowlaka tupta³y w rytm muzyki w swoim ³ó¿eczku, staraj¹c siê, by i one nie zmarnowa³y swojej szansy. Jestem wierna swej pasji i jej oddana, to mój sposób na ¿ycie.