Czasami zdarzaj¹ siê sytuacje, które zmuszaj¹ mnie do pewnych refleksji... Patrz¹c na niektórych kolegów dochodzê do wniosku,¿e ju¿ dawno stracili w sobie jakiekolwiek pok³ady romantyzmu, zreszt¹ mo¿e w ogóle ich nie mieli?Jak to jest, kobiety pielêgnuj¹ uczucia, wspomnienia, przechowuj¹ fotografie, listy...Wszystko co mo¿e stanowiÌ jak¹œ emocjonaln¹ wartoœÌ...A faceci? Dawniej romantyczni, nagle staj¹ siê samcami twardo st¹paj¹cymi po ziemi...Czasami a¿ za twardo...Znika gdzieœ w nich ten ¿ar, to spojrzenie pe³ne pragnieù, ta chêÌ zdobywania nas i uwodzenia.Dlaczego, przecie¿ czêsto jesteœmy nadal atrakcyjne i interesuj¹ce dla innych facetów, tylko nasi jakoœ tego nie widz¹, przestaj¹ siê staraÌ... Uwa¿aj¹ nas ju¿ za towar nabyty...? Przestaj¹ zdobywaÌ bo ju¿ im siê nie chce? A mo¿e nigdy tak naprawdê nie byli romantykami, tylko nasza kobieca wyobraŸnia podsuwa³a nam fa³szywy obraz tego jedynego...?

   Dobrze Kseniu, Âże zastanawiasz siĂŞ nad tym, czy ten opiewany w wierszach romantyzm, nasi mĂŞÂżczyÂźni kiedykolwiek posiadali...
Facet ma ca³kiem inn¹ konstrukcjê ni¿ my, trac¹c ciê¿ar swojej pieluchy, zdobywa inny, i z dzid¹ w d³oni wyrusza na emocjonalne polowanie. Jesteœmy jego jednym z wiêkszych osi¹gniêÌ, które same nazywamy mi³oœci¹. Jednak czy maj¹ w sobie tyle czu³oœci, by mi³oœci¹ t¹ karmiÌ nas przez ca³e ¿ycie? Doœwiadczenie, przytêpia zarówno jego, jak i nasze zmys³y. W walce o z³otówkê, potykaj¹c siê o wszelkie pora¿ki, winiÌ bêdzie nas za wszystko a w efekcie koùcowym karmiony nadziej¹, znajdzie sobie m³odszy egzemplarz naiwnie wierz¹cy, ¿e to jest w³aœnie klejnot, którego szuka³ przez ca³e ¿ycie. Jednak i ten egzemplarz szybko oka¿e siê, ¿e nie jest nim samym (mo¿e my chcemy, by tak w³aœnie to siê zakoùczy³o?). Wszyscy stajemy siê z czasem mniej ufni, tracimy naiwn¹ nadziejê, dziêki której wierzymy, ¿e jesteœmy dla kogoœ jeszcze wa¿ne. Z partnerem ³¹cz¹ nas wspólne dzieci, dom, maj¹tek, czyli wszystko to, na co dotychczas tak ciê¿ko oboje pracowaliœmy. Nie wielu z nich pamiêta o tym, ¿e kobieta szukaj¹c w nim wsparcia, chcia³aby równie¿ zmoczyÌ ³zami rêkaw jego prasowanej przez ni¹ koszuli, nie koniecznie powodem p³aczu musi byÌ smutek... Piszesz "¿ar", czy to nie ¿ar, na który wydaj¹ tyle energii, by nas zdobyÌ? Przecie¿ potem nie musz¹ siê ju¿ staraÌ, jesteœmy w sposób dos³owny "pod rêk¹". My równie¿ tracimy romantyzm, tê naiwn¹ ufnoœÌ, która pozwala nam wierzyÌ, ¿e jesteœmy dla kogoœ jeszcze wa¿ne. Jak ¿aglowce dryfujemy samotnie po morzu, ³opotem swych ¿agli odstraszaj¹c innych podró¿ników.

MoÂże jestem maÂło doÂświadczony ale doÂło¿ê 3 grosze do wÂątku jak tylko wypijĂŞ dziÂś parĂŞ drinkĂłw co by ÂśmiaÂłoÂści uzyskaĂŚ  ;)

   Osami, nie jestem pewna czy parĂŞ drinkĂłw w tym przypadku wystarczy, mam nadziejĂŞ, Âże inne kobietki rĂłwnieÂż otworzÂą wreszcie usta i powiedzÂą jacy jesteÂście (mĂŞÂżczyÂźni) wspaniali. ChociaÂż szczerze powiedziawszy, ja raczej wolaÂłabym pisaĂŚ o tych w okolicach czterdziestki. :P ;D

jestem pewien Âże wina nie leÂży tylko po stronie facetĂłw, a punkt widzenia zaleÂży od punktu poÂłoÂżenia pupy  ;)

   WÂłaÂśnie poruszyÂłeÂś ciekawÂą rzecz... CzĂŞsto mĂŞski romantyzm sprowadza siĂŞ zaledwie do odpowiedniego uÂłoÂżenia poÂśladkĂłw. Nie koniecznie w takiej sytuacji trzeba byĂŚ upojonym kilkoma drinkami... A gdzie uczucia wyÂższe? Gdzie romantyzm?

Nie chodziÂło mi o taki punkt widzenia - choĂŚ przyznam, Âże sam lubiĂŞ popatrzeĂŚ na fajnÂą pupciĂŞ  ;) co nie oznacza Âże ona przysÂłania mi romantyzm i uczucia! A jak juÂż wspomniaÂłem kaÂżdy medal ma dwie strony.
I nie wierzĂŞ Âże kobiety nie zwracajÂą uwagi na wyglÂąd faceta, przy jakimkolwiek wyborze partnera!

   Co zatem sprawia, Âże znika romantyzm a pozostaje jedynie zimny realizm spoglÂądania na Âładny tyÂłek? Czy wÂłaÂścicielka brzydszych poÂśladkĂłw nie ma juÂż szans na nic wiĂŞcej? Czy miÂłoœÌ nie jest jedynie wynikiem zauroczenia, ktĂłre mija, gdy urok blask swĂłj zatraca pod wpÂływem upÂływu czasu? Pytania, pytania, pytania...
Kwiat nawet najskromniejszy od faceta, w ktĂłrego oczach jak na dÂłoni moÂżna czytaĂŚ jego myÂśli jest rzeczÂą najcenniejszÂą. Kto dziÂś rozdaje takie kwiaty? Kto nie potrafi ukryĂŚ swych myÂśli pod firankÂą rzĂŞs?

DorzucĂŞ parĂŞ s³ów...ChodziÂło mi raczej o kwestiĂŞ - ile jest naprawdĂŞ romantyzmu w mĂŞÂżczyznach? Czy tak samo odczuwajÂą "motyle w brzuchu" na widok tej jedynej, czy moÂże tylko niecierpliwe mrowienie w lĂŞdÂżwiach? Nie chcĂŞ byĂŚ brutalna, nawet dla samej siebie, ale myÂślĂŞ, Âże prawda jest jedna...: faceci nie wiedzÂą co to romantyzm, traktujÂą nas jak zwierzynĂŞ i jak im siĂŞ trafi lepszy kÂąsek, to za nim goniÂą. JeÂśli zaÂś wyglÂąd, wiek , czy status nie pozwalajÂą im na znalezienie :ÂświeÂżego miĂŞska: , to pozostajÂą przy poprzedniej zwierzynie. My wÂłaÂściwie jesteÂśmy takie same, ró¿ni nas tylko to, Âże bardziej rzÂądzÂą nami emocje, dlatego tak trudno porzuciĂŚ nam poprzedniego partnera, bo ten nasz romantyzm wci¹¿ podsuwa nam wspaniaÂłe wspomnienie - jak to byÂło cudownie... Niestety- byÂło...I ciÂągle siĂŞ Âłudzimy, Âże to co minĂŞÂło  byĂŚ moÂże wrĂłci... Faceci bardziej praktycznie podchodzÂą do tych spraw. Nie ÂżyjÂą wspomnieniami, Âłzami, trzymaniem siĂŞ za rĂŞce... Nie krĂŞcÂą ich chyba takie rzeczy , przynajmniej od pewnego wieku...Im stajÂą siĂŞ starsi, tym bardziej wstydzÂą siĂŞ okazywania uczuĂŚ, a moÂże przestajÂą wreszcie udawaĂŚ...?

wypiÂłem juÂż kilka drinkĂłw - pora na refleksje  ;) ...

Romantyzm - czym jest dla kobiety a czym dla mĂŞÂżczyzny?
Ka¿dy cz³owiek jest inny, wiêc inaczej siê ubiera inne ma cele w ¿yciu i inne myœli. Szukamy tak jak i wy kobiety tej drugiej po³ówki, która gdzieœ na nas czeka. Szczêœliwcami s¹ Ci którzy potrafi¹ j¹ odnaleŸÌ.
Uczucia które s¹ na pocz¹tku nie umieraj¹ z up³ywem lat u nas, tylko s¹ one mniej okazywane, przygasaj¹. Dlaczego tak siê dzieje - hmm ... Wydaje mi siê ¿e jest to œwiadomoœÌ pewnej stabilizacji, a mo¿e to fakt ¿e odkryliœmy ju¿ ostatni¹ wasz¹ "tajemnicê"? A jeœli tak nie jest, to mo¿e w³aœnie brak wam tajemniczoœci, która sprawia, ¿e facet ma chêÌ i potrzebê odkrywania tej swojej po³ówki ka¿dego dnia, w ka¿dej minucie i ka¿dej sekundzie. Nawet najmniejszy gest, który wydaje siê dla jednej strony oczywisty i nie próbujemy go zrobiÌ, mo¿e byÌ dla drugiej osoby iskr¹ do rozbudzenia na nowo g³êbokiej mi³oœci. Z przyzwyczajenia do namiêtnoœci - na pewno jest to wielk¹ sztuk¹, aby coœ takiego zrobiÌ. Do czego d¹¿ê .... - chyba do tego ¿e z ka¿dej strony musi byÌ dawany impuls, a namiêtnoœÌ pojawi siê jak mg³a nie wiadomo z której strony i bêdzie trwa³a wiecznie z przerwami na codziennoœÌ niestety. Ale takie s¹ prawa 21 wieku które mo¿emy ³amaÌ, bo po to s¹!!

Romantyzm w facetach po 30-stce...
Ech... ja nadal jestem under 30 więc może i nie powinienem zabierać głosu w tej dyskusji, jednak z racji stażu związkowego liczącego sobie ponad 7 lat mam co nieco do powiedzenia.
Po pierwsze oburza mnie stwierdzenie Kseni, że facet traktuje kobietę jak zwierzynę, że jeśli wiek lub status nie pozwala mu już, to trwa przy obecnej. Wiadomo moje oburzenie jest tłumaczone jednoznacznie...Facet.
Jednak nie obce jest mi poświęcenie, wiem co znaczy rezygnacja ze swoich celów dla dobra innej osoby.
Moim zdaniem to także jest romantyzm, tylko bardziej przyziemny, życiowy..
Przecież fakt, że przechowuję w pamięci chwile spędzone z którąś z byłych dziewczyn nie sprawia, że mam ochotę wrócić do nich. A jednak to pierwiastek romantyczny.
Jestem realistą i wiem, że gdybym w porywie uczucia porzucił wszystko dla swojej dawnej miłości nie oznaczałoby to, że jestem bardziej szczęśliwy... Prawdopodobnie z czasem poznałbym tę samą stronę życia w związku jaka poznaje każdy z nas po pewnym czasie.
Prawdziwym romantyzmem moim zdaniem (oczywiście męskim romantyzmem) jest walka z ta cholerna szarością, monotonią...
Pracuję żeby żyć, a nie odwrotnie. Postanowiłem sobie bardzo dawno temu, że zapewnię swojej rodzinie byt na godnym poziomie, a swoim dzieciom start życiowy, który pozwoli im na swobodę wyboru tego co chcą w życiu robić.
Na pozór ma to niewiele wspólnego z romantyzmem, ale poświęcenie siebie dla dobra innych to dopiero podstawa.
Najważniejsze, żeby w tym wszystkim nie zatracić tego co ważne. Znajdować przyjemność w szczegółach, w drobnostkach. Z takich drobnostek składa się życie..
Bo kto z nas za 10 lat będzie pamiętał, że kiedy odkurzyłem mieszkanie, zrobiłem pranie, umyłem okna i umyłem naczynia...kto będzie pamiętał, że w zlewie zostały nie spłukane okruchy...
Za 10 lat będę pamiętał, że poświęciłem dzień, żeby ulżyć choć trochę swojej żonie.
Ona ucieszy sie, ale i tak nie puści mi płazem tych okruchów... będzie narzekała na to, ale przywykłem.. to coś co należy puszczać w niepamięć.
Ale za 10 lat nie będzie pamiętała tego..pozostanie tylko okruch w pamięci, który będzie składał się na całość, że poświęcałem się.
To wszystko jest dość samolubne, tak można to postrzegać, ale to męski punkt widzenia, nie chcę się wypowiadać na temat co pomyśli kobieta.
Uważam, że kobiety są tysiąckroć bardziej skomplikowane od mężczyzn jeśli idzie o sprawy uczuciowe..
Mają tą swoistą metafizyczność, która w zestawieniu z przyziemnością mężczyzny bardzo często powoduje iskrzenie.
To, że umrę a i tak nie zrozumiem do tego czasu do końca kobiet...to pewne, ale to, że czegoś nie rozumiem nie znaczy, że to neguję.
Pozostawiam to takim jakim jest, w pewnym sensie dostosowuję się.
Wiem jak wielkie znaczenie ma kwiatek kupiony po drodze z pracy, ot tak bez okazji...
I pomimo wrodzonej kalkulacji przełamuję się czasem i kupuję go..
Podobnie jest z innymi rzeczami, wiem jak ważne są dla mojej żony i nie zastanawiam się, wolę nie rozkładać tego na czynniki pierwsze, nie analizować...po prostu robię to, żeby zobaczyć jej uśmiech, sprawić jej radość.
Zapewne ona robi podobnie inne rzeczy w stosunku do mnie...docieramy się cały czas, aż czasem iskrzy diabelnie, ale może kiedyś dotrzemy do punktu gdzie zacznie się cisza..
Cisza, która pozwoli nam rozumieć się bez słów. Zatrzymać się kiedy cały otaczający nas świat będzie pędził dalej..
Ale na to trzeba dużo lat, iskier, kłótni i godzenia się, temperowania i dopasowywania...tak, że nie liczę, że skończymy przed emeryturą :)
Ważne żeby zawsze mieć o czym ze sobą rozmawiać i jeszcze raz rozmawiać...
Mam nadzieję, że temat będzie się rozwijał i dojdziemy do jakiegoś sensowego wspólnego mianownika, chociaż jak świat stary nikomu się nie udało znaleść złotego środka...
Pozdrawiam
Ps. Osami jesteś przykładem chyba szablonowego faceta...jak sobie wypije (byle bez przesady), to przygłusza pierwotne opory, naleciałości kulturowe i wychowawcze w szerokim tego słowa znaczeniu i zaczyna postrzegać świat z większym dystansem. Nie myśli tyle, nie kalkuluje wciąż za i przeciw, zaczyna "mieć serce i patrzać sercem..."....Bardziej czuć niż myśleć...

ZauwaÂż Panie M, Âże przy sÂłowach o drinkowaniu jest - ;)
Tylko taki mĂłj maÂły komentarz - aby wszyscy zrozumieli. A po kilkunastu godzinach pracy dzieĂą w dzieĂą warto czasem siĂŞ zrelaksowaĂŚ, co w moim przypadku np. siadamy z ÂżonÂą i raczymy siĂŞ jakimÂś alkoholem.
Pozdrawiam

Pod koniec ciĂŞÂżkiego tygodnia pracy, to nawet alkohol nie ma takiej siÂły jak zmĂŞczenie psychiczne, ale nie odbiegajmy od tematu wÂłaÂściwego.... ;)

Drogi Panie M, czytaj¹c Pana odpowiedŸ, mo¿na pomyœleÌ, ¿e mamy do czynienia prawie z IDEA£EM.Sprz¹ta, pomaga w innych sprawach, czasami kupuje kwiatka, ach: cud, miód. Pomimo ca³ej mojej sympatii oœmielam siê stwierdziÌ, ¿e paùska wypowiedŸ by³a laurk¹ wystawion¹ samemu sobie, och doprawdy jakie to romantyczne, ma³o samolubne i twórcze...¯ona bêdzie pamiêtaÌ, ¿e Pan sprz¹ta³ i ul¿y³ ?Jakieœ pierdo³y! Bzdura, ¿ona zapamiêta raczej jakieœ nag³e porywy serca, poca³unek skradziony o zachodzie s³oùca, seks uprawiany ukradkiem, noc¹ na piaszczystej, morskiej pla¿y, zapach paùskiego cia³a , gdy przytula³ j¹ pan po pierwszej spêdzonej razem nocy...To w³aœnie zapamiêta paùska ¿ona, a nie jakieœ g³upie wrzaski odkurzacza, i to w³aœnie dla nas - kobiet s¹ cechy romantycznoœci.Zapamiêta jak czêsto j¹ Pan przytula³, ile razy s³ysza³a od Pana s³owo KOCHAM, jak czêsto porywa³ j¹ Pan do szalonego, spontanicznego taùca, tak po prosty w przyp³ywie chwili... To jest romantycznoœÌ... Ale muszê dodaÌ, ¿e jeœli rzeczywiœcie jest tak jak Pan pisze, to próbuje Pan troszeczkê umiliÌ Wam ¿ycie, ale to jest pielêgnowanie uczuÌ, a nie ich romantyczny oddŸwiêk...A gdzie te ogniste, oszala³e, dzikie ¿¹dze chciwoœci siebie nawzajem, gdzie wieczna têsknota za chocia¿by okruchem spojrzenia...

Dodam jeszcze gwoli sprawiedliwoÂści, Âże bliÂższy mym poglÂądom jest Osami. To prawda, z obu stron czegoÂś oczekujemy i coÂś powinniÂśmy dawaĂŚ, niestety nie zawsze sÂą to te same oczekiwania...I czy nie powinniÂśmy walczyĂŚ, aby nasza namiĂŞtnoœÌ nie umieraÂła? Nie baĂŚ siĂŞ i jako pierwsi okazywaĂŚ uczucie, podawaĂŚ dÂłoĂą... Mam tu na myÂśli wymiar duchowy, romantyczny. NIE POZWÓLMY SZAROÂŚCI DNIA NISZCZYÆ MAGII NASZYCH UCZUÆ!!!Nie dajmy siĂŞ stereotypom i rutynie, nie  tak musi byĂŚ... NIE MUSI- jeÂśli nie dopuÂścimy do tego. I nie dajmy siĂŞ zwariowaĂŚ- 21 wiek nie musi byĂŚ epokÂą lodowcowÂą dla naszych serc, rozumĂłw i zwiÂązkĂłw. Propagujmy uczucia, romantyzm, radoœÌ z bycia z TÂą lub Tym...      Chwytajmy Âłapczywie kaÂżdÂą, nawet najmniejszÂą chwilĂŞ szczĂŞÂścia, nawet gdyby nam siĂŞ to wydawaÂło nieosiÂągalne...

    W 1984 musiaÂłam podpisaĂŚ listĂŞ uczestnictwa w pochodzie pierwszomajowym, nastĂŞpnie przy najbliÂższym naroÂżniku znikÂłam z tej imprezki, by wpaœÌ w rozÂłoÂżyste ramiona mego przyszÂłego mĂŞÂża. MĂłj staÂż jest jak widaĂŚ o wiele dÂłuÂższy PanieM, nie piszĂŞ jednak o swym poÂświĂŞceniu, bo uwaÂżam, Âże jest to bezinteresowne dziaÂłanie na rzecz drugiej osoby. Rezygnacja z wÂłasnych celĂłw, mycie naczyĂą, czy sprzÂątanie za kogoÂś, dalekie jest od znaczenia sÂłowa romantyzm i nawet posunĂŞÂłabym siĂŞ do stwierdzenia, Âże nie ma ono z nim nic wspĂłlnego... Gdy kobieta umyje naczynia, posprzÂąta, czy przygotuje posiÂłek, dla mĂŞÂżczyzny jest to rzecz naturalna, natomiast gdy On coÂś takiego zrobi, czyn ten w jego oczach osiÂąga rangĂŞ wielkiego osiÂągniĂŞcia i poÂświĂŞcenia, zdumiewa Go, Âże nie mamy doœÌ siÂł, by wznieœÌ mu pomnik za zasÂługi jakie wniĂłsÂł dla stworzenia atmosfery ciepÂłego, domowego ogniska. Nam pozostaje przycupn¹Ì w cieniu osiÂągniĂŞĂŚ naszego faceta, wychowujÂąc dzieci i pucujÂąc do ÂśnieÂżnej bieli drzwi, by zaoszczĂŞdziĂŚ na ewentualnym zakupie farby.
Nie wiem czym jest mêski romantyzm objawiaj¹cy siê walk¹ z szaroœci¹, czy monotoni¹... wiem jednak, ¿e wielu mê¿czyzn, walczy z monotoni¹ w instytucjach, gdzie musz¹ sporo p³aciÌ innym kobietom, by na chwilê zapomnieÌ o znu¿eniu na jakie natrafiaj¹ we w³asnej alkowie. Wrodzona kalkulacji i tym razem zostaje st³umiona przez zew natury, nad którym czêœÌ naszych panów nie potrafi zapanowaÌ.To bez w¹tpienia równie¿ nie jest romantyzm.
Bycie kobietÂą nie znaczy, Âże pewne funkcje muszÂą byĂŚ nam sztampowo przypisane ze wzglĂŞdu na kulturowe przyzwyczajenia. Mamy takie same prawa jak mĂŞÂżczyÂźni, jedynie ciut wraÂżliwszÂą konstrukcjĂŞ, nad ktĂłrÂą nie wielu z Was siĂŞ zastanawia, przewaÂżnie juÂż na samym wstĂŞpie kwitujÂąc to stwierdzeniem "umrĂŞ a i tak nigdy nie zrozumiem do tego czasu kobiet".
MoÂże warto byÂłoby odrzuciĂŚ wstĂŞpne zaÂłoÂżenia, zapomnieĂŚ o stereotypach?
    Jak Âżywo mam przed oczyma sytuacjĂŞ z przed kilku lat, kiedy to nad ranem zadzwoniÂł telefon, rozespana wsunĂŞÂłam go pod poduszkĂŞ pragnÂąc spaĂŚ. Natarczywy dÂźwiĂŞk jednak nadal ÂświdrowaÂł moje wraÂżliwe uszy, musiaÂłam w koĂącu odebraĂŚ rozmowĂŞ, w sÂłuchawce odezwaÂł siĂŞ gÂłos mĂŞÂża, ktĂłry uwaÂżaÂł, Âże powinnam juÂż dawno wstaĂŚ. SprawdziÂłam szybko ktĂłra godzina, byÂła dopiero siĂłdma, wy³¹czyÂłam wiĂŞc telefon bez sÂłowa wyjaÂśnienia i ponownie prĂłbowaÂłam zasn¹Ì. Przenikliwy dÂźwiĂŞk alarmu, nie dawaÂł mi jednak spokoju, z wÂściekÂłoÂściÂą chwyciÂłam do rĂŞki sÂłuchawkĂŞ bezdusznego telefonu i z drwinÂą w gÂłosie zapytaÂłam: Czy chcesz mnie doprowadziĂŚ do pasji szewskiej? M¹¿ spokojnie odpowiedziaÂł bym szÂła czerwonym szlakiem i wy³¹czyÂł telefon. SÂą sytuacje ktĂłrym przestajemy siĂŞ dziwiĂŚ, doszÂłam wiĂŞc do wniosku, Âże wÂłaÂśnie na jednÂą z takich natrafiÂłam, wtuliÂłam siĂŞ w miĂŞciutkÂą poduszkĂŞ i g³êbiej zanurzyÂłam w cieplutki pledzik. Po chwili jak przez mg³ê doszÂło do mnie, Âże przy ³ó¿ku leÂży ogromna iloœÌ ró¿. Momentalnie  zerwaÂłam siĂŞ z ³ó¿ka, nie byÂło mowy bym dalej spaÂła, zaskoczona zaczĂŞÂłam zbieraĂŚ rozsypane kwiaty. Kilkunastometrowy ró¿any szlak, zaprowadziÂł mnie do innego pokoju, gdzie z uÂśmiechem na twarzy czekaÂł na mnie m¹¿... 
Rozbecza³am siê nie potrafi¹c znaleŸÌ s³ów, na gest jaki wobec mnie wykona³. Czy¿ nie by³ to romantyczny akcent? Niestety mia³o to miejsce daaaawno temu...

Drogie Panie. DostaÂło mi siĂŞ od Was.
Kseniu...co zapamiĂŞta moja Âżona pozostawmy jej, bo z tego co zauwaÂżyÂłem, to zapamiĂŞtuje zarĂłwno kwiaty bez okazji jak i pomoc domowÂą.
Co zaÂś siĂŞ tyczy tego, co wyrabiamy na plaÂży okryci wieczornym szumem fal...pozostawiam to nam.
Nie mam zamiaru dyskutowaĂŚ z Wami na temat romantyzmu, wszak to Wasza dziaÂłka.
PomilczĂŞ chyba jednak, bo widzĂŞ, Âże cokolwiek bym nie napisaÂł bĂŞdzie Âźle...ale czego chcieĂŚ od faceta, ktĂłry romantyzmu zaczyna siĂŞ dopiero uczyĂŚ.
Mam jednak nadziejĂŞ, Âże nie zostanĂŞ takim szablonowym 30+ latkiem ktĂłrego opisujecie.
PozostanĂŞ przy wspĂłlnym sÂłuchaniu czasem Michaela Boltona i lampce wina.
Wszystkim nam zaÂś ÂżyczĂŞ nutki romantyzmy w tym zabieganym Âświecie.

Drogi Panie M nie mia³am zamiaru wkraczaÌ z buciorami w ¿ycie Pana i ma³¿onki, to by³y taki ogólne przyk³ady, przecie¿ ja nawet nie wiem, czy bywacie nad morzem, no bo i sk¹d...?Chodzi³o mi tylko o uwypuklenie pewnych cech romantycznych, to wszystko... A i jeszcze jedno, wielki plus za Boltona i lampkê wina- o to w³aœnie chodzi...Pozdrawiam...

Przyznam szczerze, Âże choĂŚ trÂąci to geyostwem to lubiĂŞ Boltona :)
Ale Enrique Iglesiasa nie trawiĂŞ...

   Do tej lampki wina moÂżesz zawsze posÂłuchaĂŚ "Sonaty ksiĂŞÂżycowej" PanieM :)

Prawde powiedziawszy to wolĂŞ :Requiem dla snu"... ale moja Âżona nie znosi

   Czy znaczy to, Âże TwĂłj romantyczny nastrĂłj ja usypia? ;D

MiaÂłem na myÂśli muzykĂŞ klasycznÂą...

   Dostosuj muzykĂŞ do nastroju, zapewne doceni to... :)

Pozdrawiam was ludziki gorÂąco,lecz nie rozumiem waszej burzliwej dyskusji.Romantyzm w zwiÂązku zaleÂży od obydwĂłch stron.JeÂżeli Facet siĂŞ nie stara zostaÂł w jakiÂś sposĂłb odstraszony.MĂŞÂżczyzna ma z z reguÂły naturĂŞ zdobywcy stÂąd kwiatki,szampan i truskawki,romantyczna kolacja przy Âświecach.Ale teÂż mĂłj facet czeka na mĂłj wkÂład do tego wszyskiego,np romantyczne listy,ktĂłre czyta tysiÂące razy,muzyka,ktĂłra kojarzy mu siĂŞ z czymÂś przyjemnym,miĂŞkkie poduszki czy prezent niespodzianka,niekoniecznie drogi,Âładna bielizna,o ktĂłrej zapominamy magicznie po zaÂłoÂżeniu obrÂączki na palec.ZakÂładamy stare wygodne dresy rozciÂągniĂŞte kapcie,a póŸniej siĂŞ dziwimy,Âże nasz Facet szuka romantyzmu gdzie indziej.Podsycajmy temperaturĂŞ naszych zwiÂązkĂłw tak,jak dokÂładamy ga³¹zki do pÂłonÂącego ogniska.Zostawione samo sobie wygaÂśnie.I nie przerzucajmy tu winy na facetĂłw,czy ich wiek.Oni sÂą tacy,jak kaÂżdy czÂłowiek.PragnÂą miÂłoÂści i jej szukajÂą.Facet to zdobywca drogie panie,pozwĂłlmy siĂŞ zdobywaĂŚ,ale i podsycajmy zwiÂązek.Sukces gwarantowany.SprawdziÂłam.Polecam. :P :-[  ALICJA